امروز زمان نسبتا زیادی رو توی جاده بودم و تصمیم گرفتم یه نکته در مورد سرعت گیر ها بگم که حس کردم ممکنه به درد بخوره و اون هم نحوه ی برخورد با سرعت گیر هست.
اکثر ما در برخورد با سرعت گیر سرعتمون رو کم میکنیم. اما نکته ی مهم اینه که چجوری و تا کی باید سرعت مون رو کم بکنیم.
ببینید، وقتی ترمز میگیریم، اینرسی ماشین باعث میشه که وزن زیادی روی لاستیک های جلو و در واقع روی جلو بندی ماشین باشه. جلوبندی ماشین هم به ضربه های جاده حساسه و در واقع عامل خراب شدن جلوبندی، همین دست انداز ها هست. حالا نکته اینه که سعی کنید تا قبل از اینکه لاستیک جلو بخاد از روی مانع رد بشه، سرعتتون رو کم کرده باشید، یعنی سعی کنید وقتی سرعت گیر میخاد به ماشین ضربه بزنه، وظیفه ی جلوبندی دفع ضربه ی سرعت گیر باشه و نه تحمل وزن و فشار زیادی که به واسطه ی ترمز گرفتن روی جلو بندی هست.
در واقع سعی کنید تا قبل از رسیدن به سرعت گیر سرعتتون رو کم کنید و به محض رسیدن به سرعت گیر ترمز رو رها کنید، فارغ از اینکه تا اون موقع به اندازه ی کافی سرعتتون رو کم کردید یا نه، چون با سرعت بیشتر رد شدن از روی سرعت گیر، ضررش به مراتب کمتر از زمانی هست که در حین عبور از سرعت گیر همچنان در حال کاهش سرعت باشید.
الیته بحث من در مورد سرعت گیر های استاندارد هست. سرعت گیرهایی که ارتفاع شون بیشتر از حالت عادی هست و اصطلاحا دو نونه هستن (!) یا سرعت گیر هایی که بیش از سرعت گیر، سکوی پرش حساب میشن موضوع صحبت من نیستند و با اونا باید با آداب دیگری برخورد کرد.
